Karanlığınla Sevişir Ruhum

Gecenin rahminden sancıyla doğduğunda ay
Karanlığınla sevişir ruhum
Günahlar tırmandığında kasıklarımdan yukarı
Hissederim yatak odamın her bir yanında ölüm kokan keskin nefesini
Gölgeme sarılırım
Hani eskiden sana sarıldığım gibi
Tıpkı kalbim kadar boş yatağım
Ancak mezar doldurur yalnızlığım