S'ona Yolculuk

Son vapurla kaçıyorum hayattan
Gittikçe uzaklaşıyorum yaşamın kıyısından
Binalar küçüldükçe, dalgalar büyüyor
Dertler büyüdükçe, acılarda büyüyor

Bir duman daha alıyorum son sigaramdan
Akşam üstü karanlığı içime doluyor yine bir an
Şehrin ışıkları yandıkça, gözlerimdeki parıltılar sönüyor
İçim yandıkça, canımda yanıyor

Son kez etrafa bakınıyorum vapurun en arka kısmından
Martı çığlıkları duyulmuyor bile ruhumun çığlıklarından
Ve bırakıyorum kendimi boğazın sularına serin serin
Bir kuru yaprak misali rüzgara kapılmaktansa
Pervanelere kapılıp gidiyor bedenim
Kalbim gibi oluyorum paramparça...