İs'yanımdan Geçti Koşar Adım Genç Kız'gın

is'yanımdan geç karşıma
sınırlarını çiz
sihirli bir kalem al eline
kaygan zeminlerden çıkıp
düşük belinden düştüğümde
istersen dava aç
çenemi kapa
sesim dışarı kaçmasın

düşlerimi dürten
kalifiyeli korkular vardı
kalbimi ürperten, sızlatan ve inciten
son(uç)suz ilkbahar akşamları
acıyan yerlerimi işaretleyen...

ruhumdan taşınırken bedenin
iki dudağımın arasında sert bir sessizlik
sana ait
ışıkları uyut
yollarını götür
ne varsa sana ait

keşke benim sevebildiğim kadar
sevebilseydin kendini
mezarımın inşaat işçilerini sevdiğin gibi
en dışındayken yüreğinin

üzerine düşeni yap
üstüme düş(me) artık
biraz daha yukarı çık
ha evet tam orası
ağzının kenarında kelime kırıntıları
al şu peçeteyi
sil baştan söylediklerini

diksiyon hakimiyetini kaybedip yuvarlandın
sessizliğin şarampolünden
sağ kurtulan olmadı sözlerinden
solundan kalktı sabaha cenazesi
bitmedi bitmiyor kulaklarıma tecavüzü susuşlarının
unuttum unutturdun kahkaların tınısı
bir tek gitarımın kırık melodileri kaldı

yardım mı?
hiç birşey isteyemeyenlerdenim hiç kimselerden
herhangi biriydim kaçarken herkesten

her durumda
her türlü
her gün
her zaman
her yere
her tarafa
her nereye
her nasılsa

bir ara
bir an önce
bir şekilde
bir parça
bir defada
bir başkasıyla
bir yandan bir yana

elektrikli sandalyeye mahkum
kötü'rüm ruhundan en uzağa...