(Ruhu) Çıplak Kadın

Çıplak gözlerle bakma yüzüme utanırım
Derini soyunup yatağıma girme kaçar uykularım
Saçındaki yağmur
Ayağındaki çamur olamam ben
Çığlıkları sağdığımda kulak memelerinden

Çıkmaz sokakların köşesinde ölüme davetiye çıkartıyorum hayat matbaasından Bir kamyon gibiyim yokuş aşağı freni patlayan
Altımda kalmış hayaller
Bir akşam üstü'mde ölümden dönerken eve yorgun argın
Yalnızlık camda beni bekler
Kabuklarımı soyunup girerken yatağa düşlerde'n yoksun ruhu dargın kadın