Karanlığa Defnedilir Gözlerim

Islak notalarımın arasından yükseli verir bir çığlığın melodisi
Bozguna uğratamaz yinede kıyametin eşsiz sessizliğini

Ruhumun ışık almayan kısımları görünür birden
Kapısı olmayan cehennemin anahtar deliğinden

Tırnaklarımın arasında toprak kalıntıları
Mezarında tamamlanan intihar tatbikatları

Boğulmadan önce deniz gözlerinin kızıla çalan mavisinde
Bir martıydım ağaç kavuğuna sığınan kuytu ormanlar içinde

Dalgalar kırılıp, kesildiğinde rüzgarlar
Soldu tenim sonlandıkca yaz(ı)lar

Su(ç) atmayın üzerime sus(at)mayın
Karanlığa defnedilen gözlerimi (s)oymayın