Öksüz Öykü

Takvim yaprakları gibi koparıldı ömrümden
Bir yağmurlu mayıs akşamı
Onunla beraber kondu tabuta tüm çocukluğum
Ne artık saçlarımı tarayabilirdi şevkatli elleri
Ne de öyküler anlatabilirdi kadife sesi
Gittiği o gün, ben büyüdüm
Bir daha yanmadı gece lambaları
Tozlu raflardaki kitaplarsa açılıp tekrar okunmadı
Bahçedeki boş salıncak misali hiç dolmayacaktı yeri
Onsuz yarım ve öksüz kaldı öyküleri