Güzün Üzgün Yüzü

Direniyor dalındaki son sarı yaprak esen poyraza
Titriyor kimse yok(mu) saracak kollarına
Veda ederken o koca ihtiyar çınara
Kucak açıyor yaş kaldırımlara günün gri sonunda

Sona erdiğinde güneşin bulutlara olan isyanı
Dinmiyor bir türlü gökyüzünün gözyaşları
Kumrularla yarışırken sonbaharın haylaz rüzgarları
Usul usul taşıyor yalnızlığa umudumun son sarı yaprağını