Bir Çift Söz, İki Renksiz Göz

Uykusunda bağıran o çocuk sensin
Seni renksiz gözlerinden tanıyorum
Neye ihtiyacın olmadığını biliyorum
Ve evinin yolunu neden hatırlamadığını
Çünkü gidecek bir evin yok..

Anlatamadıklarını renksiz gözlerinden okuyorum
Tüm söylemek istemediklerinle birlikte
Anladıklarım karşısında susuyorum
Evet diyecek bir çift sözüm yok çünkü benimde

Sana bir kahkaha borcun var
Döktüğün her gözyaşı için
Savunmasızsın
Ve adeta çırılçıplak
Tüm yapraklarını rüzgara kaptıran bir ağaç gibi
Ne kadar örtsen de geçmişin üzerini
Kaldırıyor o örtüleri bir sonbahar meltemi